Net artikel gelezen http://aestheticsandculture.net/index.php/jac/article/view/5888/6620.

Hoe moet je omgaan met de Ander en met de dierlijke Ander?

Met het oog op het sublieme: het beest, het monster als bron van het sublieme wordt juist nadrukkelijk niet welkom geheten, als bron van angst. Of toch? Is de afstand die de beschouwer bewaart tot het sublieme object nu juist een kwestie van het buitensluiten van het beangstigende, of is het een wijze waarop dingen die angst opwekken toch dichter bij kunnen komen en zodoende worden gedomesticeerd?